UNUTULUR MU, UNUTULUR

25 yıl önce Konya Ilgın Adliyesine duruşmaya gittim. Duruşmayı aldım, adliyeden çıkıyorum. Ardımdan rahmetli Kerim Yaprakçı bağırdı: Ağabey gitme beraber gidelim ziyafet var, dedi. İşlerim var Kerim dedim, ikna edemedim. İkimizin de çantasını aldı, benim arabaya koyduk. Onun müvekkillerinin getirdiği araba ile Ilgın’a yakın bir köye vardık. İçeriye alıp bir salona oturttular. Sofraya oturduk. Sofra kalabalık üç tane de adliye personeli var. Sofrada ne ararsan var, bir kuş sütü eksik. Şekerimi falan unuttum, nasıl olsa insülinim de cebimde dedim, yedim de yedim. Yemekten sonra bizi adliyeye getirmek için aynı araba ile hareket ettik. Ana asfalta çıktık ki Konya- Ilgın arabası geliyor. Kerim: Ağabey gel, çabuk ol, durduralım, dedi. Hemen arabadan indi, bende indim. Otobüsü durdurdu bindik. Keyfimiz yerindeydi. Kerim hemen sigara çıkardı, sigaraları yaktık. Kadınhanı ilçesine yaklaştık. Kerim’e bir sigarada ben ikram edeyim, dedim. Elimi cebime attım ki elime arabanın anahtarı geldi, çıkarıp Kerim’e araba kaldı, dedim. Kerim yüksek sesle: Annahhh, kaldı dedi! Şoför ağabeyler dönelim mi, dedi. Ben yok, dedim. Aşağıya indik otostop yaptık, bir araba bizi aldı. Bindik araba hareket eder etmez Kerim başladı gülmeye ben de gülüyorum. Araba aniden durdu. Len arkadaş ben de sizi adam sandım arabama aldım, ne gülüyonuz anadın mı, boynunuzda kravette var deli misiniz inin len aşağıya, demez mi… Hemen ciddileşip durumu anlattım, adam babacanmış, özür diledi. Biz de ondan özür diledik. Bizi arabanın yanına getirerek bıraktı. Arabaya bindik. Benim şeker insüline rağmen 300…Arabayı Kerim’e verdim, o kullanıyor. Gelirken, bak Kerim bunu kimseye deme, adliyede rezil oluruz, laf gazetesine malzeme oluruz, Av. Aysu’ya malzeme oluruz, dedim. Laf gazetesini çıkaran arkadaş Av. Ali Aysu idi. Aradan 2 hafta geçti, bir gün rahmetli Hakim Osman Bali’nin odasına evrak imzalatmak için girdim, hakim bey bana baktı, gülümsedi. Hayırdır hakim bey, dedim. Hayır hayır Ilgın’da höşmerimi yedin yedin, şeker çıktı 300’e, arabayı unuttun değil mi, dedi. Hakim bey, hakim X Beyden mi duydun. X Bey adliyede ayaklı gazete gibi birisidir. Yok, yok, Avukat Kerim’den duydum, berabermişsiniz, dedi. Otur da bir unutma hatırası da ben anlatayım. Falanca ilçede hakimdim ilçede bir de savcı var, bir gün odasına misafir gittim, odada adliyedeki polisleri toplamış onlara bağırıyor. Yav ben bu ilçenin savcısı olayım ve benim arabam adliye parkından çalınsın siz de görev yaptık deyin ha… Polisleri odadan arabayı bulun diyerek çıkardı. Aradan yarım saat geçti bir polis içeriye girdi, efendim arabanızı bulduk, dedi. Pazar yerine bırakmışlar, dedi. Tamam, dedi ama savcının yüzü kızardı, teşekkür ederim ben aldırırım, dedi. Polis dışarı çıktı. Savcı ile samimi idik ona sordum, savcı bey bu arabayı sen mi unuttun yoksa… Ah hakim bey, sabah pazara gittim oraya ben koydum ama unuttuk işte. Eee unutulur mu, unutulur.