Pandemi sürecinde Ramazan

Ramazanı coşkusuyla, bereketiyle bir haftayı daha geride bıraktık. Kutlu misafir sahur, iftar, oruç, Kur-an derken hemencecik geçiveriyor. Pandemi sürecinde yavaşlamayı, içe dönmeyi, teenniyi günümüze katan Allah’a hamdolsun. Sarılmanın, öpmenin, musafaha yapmanın, şöyle saatlerce çayın demlisini içip, sohbetin derinine inmenin kıymetini fark ettik. Bakış değişince, akış değişiyor hakikaten. Hani derler ya; “Olumlu düşünün, pozitif olun.” Hah şimdi tam zamanı! Hepimizde kavramlar, yaşamın anlamı değişmişken... Nisan yağmurlarının ruhumuza da yağmasıyla gönüllerimiz şükürle coşunca; “Aman Allah’ım! Herkes bu cenneti yaşıyor mu?” Ya da içimizde yanan ateşe çevremizdekileri de müdahil mi ediyoruz? “Ay zaten oruçluyum hiç bana bulaşmayın”, O kadar açım ki canım burnumda”, Zaten açken çok sinirli olurum”, “Sigara içemeyince iyice deliriyorum yaklaşmayın bana” cümlelerinin pencereden uçup gittiği, orucun bize sükûnet, ferahlık, yaşam sevinci, bolca şükürle dolu bir kalp sunduğu ay olur inşallah... Güzel insanlar bu gezegen zıtlıklarla dolu bir yer. Ying yang gibi... Stabil kal(a)mıyorsunuz... Fakat insan nefsinden arındıkça, farkındalığı arttıkça, kendini keşfedip, Allah’ı tanıdıkça olayın rengi değişiyor.. Sistemi öyle müthiş dengede yaratmış ki. Hazretin deyimiyle “Önce devran ettiriyor. Tepetaklak oluyorsunuz. Sonra seyran ettiriyor. Bakakalıyorsunuz... Sonrada hayran ettiriyor. Hah diyorsunuz. 5 sene önce üzülüp kızdığım olay benim hayrıma imiş meğerse... Korona süreci uzun süreli gönüllü evde kalmalarla: Birilerini; kendisini, ailesini keşfeden ve onları tanıyan kârlı bir yola çıkardı. Ya da... Kendisi ve ailesi ile çatışmaya devam edip hâlâ kendini bulamayan; evliliği aile boyutuna taşıyamayan bir çıkmaza soktu. Umarım yaşam normale döndüğünde, değişime ve gelişime direnmeye devam etmeyip, farkındalığı artırmak için gerekli olan adımları kalıcı olarak atabiliriz. Çözüm; ne olursa olsun insanın kendisine olan saygısı ve gelişimine olan yatırımı ile başlıyor. En makbul ibadet “Bir gönüle dokunmaktır.” İçimizdeki yaralı çocuğun şifalandığı, şükürle dolu bir hafta diliyorum.