İŞE BOŞ VERİP PARA DERDİNE DÜŞMEK TATMİN ETMEZ

Evet, bir iş yapmak var, para alayım da ne ve nasıl olursa olsun. Yine bir işi yapmak da var ki; işim iyi olsun, içim rahat olsun, mahcup olmayayım, onurum artsın da para kolay. Ayrıntılarıyla eleştirelim. Aynı iş, aynı mesai, aynı meslekte iki kişi çalışıyor. İki kişinin biri haysiyetini, onurunu, şerefini ve içinin huzurunu düşünerek çalışan, işine ciddiyetle eğilmiş, içi zevkle dolu, huzurlu bir hayat sürüyor. Akşam evine gidiyor, içi rahat olduğu için, o, içki falan içmek lüzumu duymuyor. Çoluk çocuğuyla muhabbet ediyor. Sabah zinde kafa ile işinin başına geliyor. Hafta başı, aybaşı, yılbaşı, derken biraz parası da birikmiş oluyor. Kendisini azaptan korumayan da para gelsin de ne olursa olsun der, parayla beraber sıkıntıları çeker kendisine. Acınacak bir zihniyet. “Para gelsin para” zihniyetine kaptırmış kendini bir yandan, gelişi güzel nasıl olursa olsun deyip çalışıyor. İşini beğenmeyenlere, birkaç söz ile lambur lumbur ediyor, oradaki bir anlık mahcubiyetten güya koruyor kendisini. Tabi ki, akşam işi paydos ettiği zaman işinden ve onurundan şeref ve haysiyetinden tatmin olamadığı için duyumsal açlığını ve susuzluğunu duyuyor. İçine sıkıntı dolmuş yani kaybettiği saygıdan duyduğu üzüntüleri yenebilmek için meyhaneye gidecek. Meyhanecinin sanatı olan sahte saygısı ile kendisini tatmin edecek. Gündüz kaybettiği saygıları, meyhanecinin yapacağı sahte saygıdan tahsil edecek. İki de kendi derdinden ahbap buldu mu, işte bir teselli yuvası… Daha akla ev mi gelir? Haftalar, aylar, yıllar dolar da hala para biriktirmek şu yana, epey de borçlanır biçare. Çokça palavra lazım ki, başka bir iş yerinden biraz avans alsın, borçları küllemek için. Peki, ama işe boş verip para derdine düşmekten nasıl tatmin olunuyor? Bu kafa ile hiç tatmin olan var mı? Para düşünmeyen para kazanamıyor mu? Para biriktirmek, iş sahibi olmak, maddeten ilerlemek; bir ciddiyet, bir iş titizliği, bir kararlılıkla olur. Kim olursa olsun, kararsız ve işine vazifesine ciddiyeti olmazsa, leyleğin ömrü laklakla geçer hesabıdır. Paranın değerini anlamak isterseniz, borç almaya çalışın.(BENJAMİN FRANKLIN) Para mı insana bağlı, insan mı paraya bağlı? Bu insana bağlı.(ÖMER ASAF) Parasız düşünür; ama paralı iki misli düşünür.(DOSTOYEVSKİ)