GERİDE KALAN RUHLARIMIZ

Kıymetli dostlar yine gündem sıcak ve yoğun. Gün geçmiyor ki yeni bir vukuatla karşılaşmayalım.
İnsanlık iyice çığırından çıktı. Yediğimiz içtiğimiz şeylerden midir nedendir bilemiyorum ama bir şeylerin yolunda gitmediği kesin.
Sosyal medyada viral olmak için, akla mantığa aykırı, edebe muğayir davranışlar sergiliyor artık insanlar.
Yeteneğiyle, bilgisiyle, sanatıyla göz doldurmak yerine vücuduyla dikkat çekmeye çalışanları izlemek istemiyoruz!.
Özel bölgelerini gündeme taşıyan kullandığı isme layık olamayan cinsellik abidesi sözde sanatçılar zıvanadan çıkmışa benzemiyor, çıkmışlar.
İnsanlar malum şahsın eşine de yorum yapmışlar. Evlilik kavramınında içi boşaltıldı. Onların yaşam tarzı olabilir. Fakat sanatçı kimliğiyle ortada dolaşıyorsan bu ülkenin gençlerine örnek olma misyonunu taşımak durumundasınız. Ki öncelikle kendi çocuğunuza örnek olmak adına!
Bize düşen, sanatçı kisvesiyle dejenere olmuş hayatlardan evlatlarımızı uzak tutmak, tabii ne kadar mümkünse.. Allah'ım takvalı evlatlar yetiştirmeyi bizlere nasip etsin. Aksi takdirde, bu dünya düzelmez.
Ekranda görünce önce insanlığımdan sonra kadınlığımdan utandım. Bu durumu da medeniyet olarak tanımlamaları yok mu? Bırakın biz geri kafalı bağnaz olalım. Edebimizden insanlığımızdan ödün vermeyelim.
Yunus Emre ne güzel demiş:
"Gezdim Halep ile Şam'ı, Eyledim ilmi talep, Meğer ilim bir hiç imiş, İllâ edep illâ edep."
Diyorum fakat bizimde fıtratımız bozuldu. Manevi gelişimlerimiz ona göre. 
Bir kuru dindarlık krizine yakalandık. Ruhsuz, tatsız, mekanik, rutin ve kalbin eşlik etmediği bir ibadet hayatı; ahlaktan, adaletten ve merhametten yoksun, düşünce yapısı hayatımızı kuşatıyor.
Bu baş döndürücü yoğunluk içinde birçoğumuz yola niye çıktığını ve nereye doğru koştuğunu bile çoktan unuttu. Bir bilinçsiz koşuşturmadır devam edip gidiyor.
Artık birilerinin çıkıp biraz durun ve soluklanın! Çünkü o kadar hızlı koştunuz ki, ruhunuz bile geride kaldı demesi gerekiyor.
Çünkü ruh ihmal edilirse; konuşan kalbiyle değil, diliyle konuşur; dinleyen de kalbiyle değil; kulağıyla dinler, böylece hikmet ve tesir kaybolur…
Madden kazandık, manen durumumuz malum. Cüzdanlar doldu ama gönüller boş kaldı.
Ruhlarımızı çok ihmal ettik dostlar!
İşte bu nedenle artık biraz soluklanıp, biraz içe yönelip, biraz kendimize vakit ayırıp Rabbimizin çağrısına kulak verme zamanıdır: “İman edenlerin, Allah'ı zikretmekten ve inen haktan dolayı kalplerinin saygı ve korku ile ürpermesinin (etkilenmesinin) zamanı gelmedi mi?” (Hadid. 57/16)
Önümüzdeki günlerde Berat Kandilini idrak edeceğiz kısmetse. Bu mübarek günlerin kokusunu ciğerlerimize zerrelerimize kadar çekelim. Nasiplenen kullardan oluruz inşallah.
Ezcümle; ekranlardan ahlakımızı, kültürümüzü, değerlerimizi yok etmeye çalışan güruha karşı, içinde iman kırıntısı olan herkesin bu durum karşısında sesini yükseltmesi gerekir.